Zdarza się, iż mimo troski i dbałości o zdrowie, nagle spada na nas choroba,. Jakie objawy zwiastuje niebezpieczeństwo? Co można zrobić, by zatrzymać rozwój tak niebezpiecznych dolegliwości jak nerwice. Presja środowiskowa, przestrzeganie konwenansów oraz obowiązywanie silnych stereotypów obyczajowych prowadzi do powstania licznych zaburzeń o podłożu społecznym. Jaka jest prawdziwa natura chorób psychosomatycznych? Jak wybrać najskuteczniejszą formę terapii? W kolejnych rozdziałach znajdują się informację na temat nowoczesnych metod diagnostycznych oraz wskazówki dotyczące skutecznego leczenia nerwic.
RODZIAŁ I
Co to jest nerwowość?
Słowem tym określamy ogólnie stan, który nie jest chorobą, ale objawem wielu innych zaburzeń dotyczących układy nerwowego. Układ ren, stanowiący sieć włókien nerwowych przebiegających po całym organizmie, pozostaje pod naczelną kontrolą mózgowia, służąc do przepływu informacji. Niestety, układ nerwowy nie jest doskonały. Sieć nerwów może ulegać różnego rodzaju uszkodzeniom i zaburzeniom. Wskutek chorób lub uszkodzeń, lub po prostu w wyniku stresujących okoliczności, zmuszających daną osobę sprostowania trudnym sytuacjom, dochodzi do stanu zwanego nerwicą. Określenie to jest bardzo mało precyzyjne, gdyż obejmuje subiektywne wrażenia i odczucia. Nerwica jest szczególnym stanem psychiki cechującym się brakiem spokoju lub ciągłą wzmożoną pobudliwością, której pochodzenie nie jest całkowicie jasne dla chorego. Na szczęście, zaburzenia te zwykle występują w krótkim czasie, na ogół w momencie, kiedy znika przyczyna, które je wywołała.
ROZDZIAŁ II
Przyczyny nerwicy.
Najczęstszymi przyczynami są: obawa przed nieoczekiwanym wydarzeniem, nadmierne napięcie emocjonalne związane z odpowiedzialnością (stres) oraz wiele innych zaburzeń psychicznych. Zwykle jest to normalna reakcja służąca do ostrzegania nas, niekiedy jednak jest to patologiczna zmiana, która może prowadzić do uszkodzenia organizmu. Lęk wywołany przez obciążenie pracą może wyczerpywać człowieka i wywoływać u niego zmiany organiczne. Jeśli chodzi o choroby ujawniające się w postaci nerwicy, są to zwykle ciężkie choroby. Wśród zaburzeń umysłowych, najczęściej określanych jako nerwice, można wymienić klaustrofobię, czyli lęk przed przebywaniem w zamkniętych pomieszczeniach, agorafobię, czyli lęk przed przebywaniem na wolnych, pustych przestrzeniach, napady lękowe, depresja, nerwice natręctw i agresywne zachowanie. Te związki nie wyczerpują wszystkich możliwych zależności między stanami psychiki a objawami traktowanymi jako nerwice. Złożoność umysłu jest ogromna i w większości przypadków ni istnieje tylko jedna przyczyna nerwicy, jest ich kilka, wzajemnie ze sobą połączonych.
RORDZAŁ III
Objawy nerwowości.
U każdej osoby nerwica ma inną postać, ale niektóra jej cechy są wspólne. Osoba cierpiąca na nerwicę robi wrażenie niespokojnej, jakby obawiała się czegoś. Może być nawet całkowicie opanowana przez lęk. Jej reakcje przestają być normalne, a zachowanie cechować może bierność albo przeciwnie, agresywność. Wśród objawów obiektywnych najczęściej spotyka się przyspieszenie akcji serca i zwiększone pocenie się. Niekiedy mogą występować stany podgorączkowe. Stany nerwicowe bywają zwykle przejściowe, chyba że wywoływane są przez ciężką chorobę, której są objawem. Zwykle wystarcza wyeliminować przyczynę nerwicy (jeżeli dziecko boi się ciemności, to wystarczy zapalić światło).
RORDZAŁ IV
Leczenie nerwowości.
Jeżeli nerwica jest objawem choroby umysłowej, to należy leczyć samą chorobę. Zawsze trzeba jednak obserwować chorego, aby móc określić, jakie sytuacje powodują u niego wzmożoną nerwowość, aby móc ich uniknąć. Osoby cierpiące na przewlekłą nerwowość lub ciężkie nawroty nerwicy powinny zwrócić się do lekarza, który w razie potrzeby może przepisać odpowiednie leki. Mamy obecnie wiele środków leczących te stany. Metody relaksacyjne, gorące kąpiele i spokój zmniejszają napięcie psychiczne. Chodzi więc o zmianę bodźców zwiększających napięcie na czynniki o przeciwnym działaniu. Skutki lęku. Reakcja lękowa może zawierać niektóre lub wszystkie poniższe symptomy:
1. Migrena napięciowa.
2. Pocenie się.
3. Rozszerzenie źrenic.
4. Bladość.
5. Suchość w ustach.
6. Wymioty.
7. Duszność
. 8. Nieregularna lub przyspieszona czynność serca.
9. Drżenie.
10. Podwyższone napięcie mięśniowe.
ROZDZIAŁ V.
Rodzaje nerwic.
Nerwice dzieli się na cztery główne rodzaje:
1. Nerwice lękowe polegają na nadmiernym reagowaniu na zwykłe, codzienne wydarzenia, takie jak na przykład ujrzenie jakiegoś zwierzęcia lub przebywanie w małym, zamkniętym pomieszczeniu.
2. Nerwice histeryczne polegają na wyłączeniu części niektórych układów organizmu, na przykład jednego ze zmysłów czy kontroli motorycznej , tak aby osoba nie musiała kontrolować się z przedmiotem wywołującym lęk. 3. Nerwice natręctw objawiają się niepotrzebnym powtarzaniem pewnych myśli lub czynności.
4. Nerwice depresyjne polegają na przeżywaniu silnych uczuć nieprzystosowania i nieodpowiednich reakcjach na stres emocjonalny lub drobna niepowodzenia.
ROZDZIAŁ VI.
Co należy wiedzieć.
Jakie choroby mogą powodować stan nerwowości? Zwykle te, które dotyczą mózgu i układu nerwowego. Nie oznacza to, że wszystkie choroby psychiczne ujawniają się w te sposób, ale w istocie najczęściej do tego dochodzi. Nerwice natręctw (z myślami lub czynnościami przymusowymi), stres, klaustrofobia, depresja, to tylko kilka najczęstszych przyczyn nerwowości. Czy jest to poważne zaburzenie zdrowia? Sama w sobie nerwowość nie jest poważnym zaburzeniem, ale zawsze powinniśmy brać pod uwagą reakcję osoby w przypływie ataku nerwowego. Natomiast niebezpieczne mogą być choroby dołączające się do tego stanu, dlatego najlepiej zwrócić się do lekarza w razie pierwszych objawów nerwowości. Jak można złagodzić stan nerwowości? Najlepszym sposobem jest zapewnienie spokoju osobom w przejściowych stanach nerwowości. Gorąca kąpiel lub prysznic pomagają w obniżeniu napięcia psychicznego. Jeżeli znane jest podłoże nerwowości, to leczenie należy skierować w tym kierunku. Czy wskazane jest podawanie środków uspokajających osobom nerwowym? Tylko na zlecenie lekarza. W żadnym razie nie powinniśmy sami się leczyć ani leczyć innych osób, gdyż możemy spowodować więcej szkód niż te, które chcemy naprawić. Ponadto środki uspokajające nie zawsze i nie we wszystkich chorobach pomagają. Czy zawsze nerwowość jest objawem zmian psychicznych? Nie. Nerwowość jest pewnego rodzaju obroną przed sytuacjami nieoczekiwanymi lub zagrożeniami. Z tego punktu widzenia nie powinniśmy w cale przejmować się nerwowością, gdyż jest to reakcja normalna. Czy agresywne zachowanie się stanowi objaw ciężkich zaburzeń psychicznych? Prawie zawsze tak. Jednakże zupełnie normalna osoba może reagować agresją na sytuację stwarzające stan zagrożenia. Agresywność podobnie jak nerwowość, stanowi część naturalnego instynktu przeżycia. Jak postępować? · W chwilach zwiększonego napięcia wykonywać głębokie wdechy, które zwiększają stężenie tleny we krwi i poprawiają kontrolę nerwów. · Stosować metody relaksacyjne, takie jak gorące kąpiele, nigdy nie przekraczające 400C. · Pić napary z kwiatu lipowego lub korzenia waleriany, uspokoić się w sytuacjach pełnych napięcia. Czego unikać? · Zawsze, jeżeli to możliwe, unikać sytuacji wywołujących nerwowość. · Przyjmowania leków uspokajających bez zgody lekarza. · Picia kawy i stosowania innych używek. · Picia alkoholu. · Nieregularnego snu.